Μυαλό

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι σχεδόν πάντα θλιμμένοι, απογοητευμένοι, φοβισμένοι…

Βαθιά ασυνείδητα διακατέχονται από την πεποίθηση ότι τίποτα δεν έχει νόημα στην ζωή τους, παρατηρώντας πως εξελίσσεται το δράμα της.

Αναζητούν διεξόδους και όταν τούτοι δεν καταφέρνουν να τους δείξουν την έξοδο από την δυσαρέσκεια, σε βάθος χρόνου απογοητεύονται ολοένα και περισσότερο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι δεν φταίνε οι διέξοδοι, αλλά οι προσδοκίες τους.

Όπως κάποτε είχε πει ο Δημήτριος Αλεξόπουλος, «Δίχως νερό, ανθός δε θα βλαστήσει. Τούτο είναι, ότι η σκέψη για τον άνθρωπο». Χωρίς το νου του και τη σκέψη του ο άνθρωπος είναι ένα άβουλο ον. Ένα ον που δεν έχει γνώμη και σωφροσύνη, παύει να είναι ον. Η προσωπική βούληση για τον άνθρωπο είναι αναγκαία κι είναι αλήθεια πως κάθε στιγμή, στέκεται σύμμαχος στην καθημερινή του ζωή. Κάθε λογισμός και κάθε κίνηση προέρχεται από ένα απ’τα σημαντικότερα όργανα του ανθρώπου, το μυαλό.

Η ανησυχία είναι ένα περιττό κακό, όταν πρόκειται για την ψυχική μας υγεία.
Κάποιοι το θεωρούν μια κακιά συνήθεια που μπορεί να φύγει με την εξάσκηση. Κάποιοι πιστεύουν, ότι η ανησυχία μπορεί να εξυπηρετεί έναν σκοπό για τον εγκέφαλό μας, βοηθώντας μας να μάθουμε από παρελθοντικές εμπειρίες και να προετοιμαστούμε για τις επόμενες. Είτε καλή, είτε κακή η ανησυχία καταλαμβάνει το μυαλό μας, αφού επικεντρωνόμαστε σε αβέβαια μελλοντικά σενάρια που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.