Θυμάμαι

Όλα τα λόγια τα ακριβά μου τελειώσανε
Λόγο δεν είχαμε στα ίδια να γυρνάμε
Ούτε εγώ ούτε η αγάπη καταφέραμε
Μαζί και οι τρεις στα ίδια μέτρα να χωράμε

Είδα στον ύπνο μου μια θάλασσα να καίγεται
Και από πάνω της τα σύννεφα να λιώνουν
Κι από ένα αστέρι ένα γκρίζο δάκρυ έτρεξε
Είπα να δεις πως όλα τώρα εδώ τελειώνουν

Μην ξαναρθείς ποτέ ποτέ σε τέτοιο όνειρο
Το μαξιλάρι σου το άδειο δε φοβάμαι
Μην ξαναρθείς, θάλασσα, δάκρυ και φωτιά
Είναι όλα μέσα μου βαθιά κι όταν κοιμάμαι

Νύχτα πυκνή, μα δες…προβολείς αν ρίξεις
Πόσο απέχει απ’ το χώρια το μαζί
Όσο μια πόρτα απ’ τη διπλανή ζωή
Αν την διαρρήξεις
Νύχτα συχνά, ρωτάς ετοιμόρροπά σου
Αν είμαι ακόμα δεδομένο ανοιχτό
Τις πιθανότητες θα σου τις πω εγώ
Που ‘χω για μάρτυρα καμένο ουρανό

Άστα όλα κι έλα… τι ζητάω
Μακριά σου δύσκολα περνάω
Όσο σε θυμάμαι, με ξεχνάω όμηρο εδώ
Άστα όλα κι έλα… μεγαλώνω
Ό,τι μας χωρίζει, στο χρεώνω
Ένας κόκκος άμμου ήταν μόνο
Το ’δες για βουνό
Δε σηκώνω άλλο… τόσο πόνο
Έλα, σ’ αγαπώ